Kijkwijzer onbetrouwbaar

"De Kijkwijzer functioneert niet goed. Het systeem lokt fraude uit en werkt in zedelijk opzicht bedervend. Kinderen krijgen te veel seks en geweld te zien op tv." De Kijkwijzer staat onder vuur, want: de personen die de films beoordelen zijn niet onafhankelijk.

Voor het opstellen van de Kijkwijzer wordt het zelfreguleringssysteem toegepast. De codeurs die de films beoordelen zijn medewerkers van de publieke en commerciële omroepen, filmdistributeurs, bioscoopexploitanten, distributeurs van video's, dvd's en computerspelletjes, videotheken en detaillisten. Vanuit maatschappelijke organisaties en de politiek komt de laatste tijd veel kritiek op dit systeem.

Extra controleur

Joop Atsma van het CDA pleitte maandag in het televisieprogramma Radar nog voor een extra controleur boven de keuringsmensen van de Kijkwijzer. Want: "Voor het bedrijfsleven is de eerste prioriteit 'hoe iets verkoopt.' Het gaat om de kijkcijfers. Zo'n leeftijdsaanduiding is, alleen maar een belemmering voor de verkoop van een film. Je laat de slager ook niet zijn eigen vlees controleren. Het NICAM, de organisatie die verantwoordelijk is voor de Kijkwijzer, beroept zich constant op de wetenschap, maar de ouders zouden betrokken moeten wor-den bij de opzet van de Kijkwijzer." De Tweede-Kamerfracties van de PvdA, CDA, Christenunie en SGP vinden dat er te veel geweld en seks te zien is op televisie.

Leeftijden te laag

Ook vanuit maatschappelijke organisaties is de kritiek op de Kijkwijzer niet mis. "Je ziet in de praktijk dat de leeftijden die worden aangegeven bij films op televisie stelselmatig te laag zijn. In vergelijking met andere landen is de leeftijd die in Nederland wordt aangegeven bijna altijd lager. De Kijkwijzer is onbetrouwbaar;" Dat zegt de christelijke oudervereniging Ouders & Coo. "Ouders hebben behoefte aan een systeem waarbij zij niet constant op hoeven te letten of het wel echt geschikt is voor hun kinderen. Anders moeten zij constant naast hun kinderen op de bank gaan zitten. Wat is dan nog de functie van een Kijkwijzer?" Het NICAM is overigens helemaal niet blij met alle kritiek van de ouderorganisatie: "De kritiek neemt steeds meer de vorm aan van een regelrechte hetze. Feiten worden genegeerd en zelfs beledigingen niet geschroomd", meldt de organisatie in een persbericht. "Ouders & Coo blijft de taak van de Kijkwijzer verwarren met haar eigen smaak en opvattingen over het aanbod van geweld en seks op televisie en in de bioscopen. De Kijkwijzer is niet in het leven geroepen om seks en geweld op televisie tegen te gaan. Het is een
hulpmiddel voor ouders om vast te kunnen stellen waar zij hun kinderen al dan niet naar willen laten kijken. Het gaat er niet om of een film geschikt is voor een bepaalde leeftijdscategorie, maar of de film schadelijk kan zijn voor een bepaalde groep kijkers. Ouders willen zelf bepalen of een film geschikt is voor hun kinderen."

Bloederig

Chris Geerse van de Werkgroep TV-geweld verklaart tegenover KN dat er bij de beoordeling te veel wordt gelet op een soort 'bloederigheidsschaal'. Los je conflicten op door heel veel geweld te gebruiken? Er wordt helemaal niet nagedacht over de boodschap die een film uitdraagt." In eerste instantie was zijn werkgroep die voortkomt uit de vredesbeweging positief over de Kijkwijzer. Deze houding is de laatste tijd echter veranderd. "Films die tien jaar geleden tot de categorie 'meest erge geweldsfilms' behoorden worden nu in het begin van de avond al uitgezonden. Omroepen proberen uit hoe ver ze kunnen gaan met geweld. Er bestaat een klachtencommissie, maar die werkt
veel te traag. Een ander punt van kritiek is dat de Kijkwijzer alleen maar bedoeld is voor kinderen, net alsof gewelddadige films geen invloed zouden hebben op volwassenen!' We gaan als maatschappij wennen aan al dat geweld op televisie. Dit heeft invloed op het gedrag van mensen.De Kijkwijzer mag best blijven bestaan, maar de normen moeten dan wel behoorlijk aangescherpt worden. Het zou goed zijn als er een onafhankelijk toezicht komt. Te denken valt aan een rol voor het Commissariaat van de Media."

Uit: Katholiek Nieuwsblad (Martijn van Rossum), 6-2-2004.