Strijd tegen toenemend geweld in tv-programma's

Nieuwsbrief
TV-geweld
2004 nr. 1



'Woedend ben ik. Woedend over al het geweld. Maar ik gebruik mijn woede niet om iemand neer te knallen. Ik ga er iets creatiefs mee doen. Ik ga ervoor zorgen dat het geweld van de TV verdwijnt.'

Daarmee opent Annet Polman uit Utrecht haar persbericht. Doel: zoveel mogelijk handtekeningen verzamelen en aanbieden aan de omroepen en aan de politiek om het geweld op de buis zoveel mogelijk terug te dringen.

'De dood van docent Hans van Wieren van het Haagse Terracollege was bij mij de druppel', zegt Polman.
Zij stoort zich al langer aan het toenemend geweld in de samenleving. Zij is niet de enige, want inmiddels werkt ze samen met de landelijke Werkgroep TV-geweld. Op de website van deze groep kon zij haar oproep plaatsen. Vorige week maandag begon zij haar actie. Binnen 24 uur had zij al zo'n zevenhonderd reacties binnengekregen.

Polman heeft nog niet heel vastomlijnde ideeën over het verdere verloop van de actie. 'Maar er zijn mogelijkheden genoeg. Zo kun je denken aan een gele kaarten actie. Als kijkers zich aan een gewelddadig programma storen, kunnen zij kaarten naar die omroep sturen. Als omroepen er veel van krijgen, gaan zij vast door de knieën. Alles voor de kijkcijfers, nietwaar?' Wat Polman nog het meest stoort aan geweld, is dat jonge kijkers worden geleerd dat je met geweld je zin krijgt. 'Als je honderd keer ziet dat de 'good guy' het met geweld wint, en slechts tien keer doordat hij aardig doet, dan maak je onbewust een keuze. 'Het liefst zou ze ook agressieve computerspelletjes in de ban doen, en een hogere leeftijdsgrens voor de stuntfilm 'Jackass' vindt zij ook geen probleem. Maar iemand per computer in elkaar beuken, kan toch opluchten? Mensen moeten toch ook lekker kunnen afreageren?

'Ik ga er vanuit dat jij wel weet hoe groot de geestelijke en lichamelijke schade is als je die klappen in het echt uitdeelt.' Polman vraagt zich af of kinderen dat ook doorhebben. 'Eigenlijk is geweld gewoon een uiting van een gebrek aan respect. Het komt daaruit voort.'

Afwenden

Persoonlijk kan Polman geweld niet aanzien. 'Als ik iets gewelddadigs op TV zie, dan maalt zo'n beeld nog dagen door mijn hoofd. Ik wend ook mijn hoofd af. Ik kan er gewoon niet tegen.'
'Tsja, ik kan me voorstellen dat mensen het idee hebben dat een strikt geweldloze samenleving ongelooflijk saai is. Maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Woede kan wel degelijk iets positiefs zijn. Als je mooie dingen maakt, of voor mijn part gaat hoogspringen, dan gebruik je die kracht op een positieve manier.'

Uit: Stadsblad Utrecht, 28-1-2004

hoofdmenu    inhoudsopgave    de werkgroep

Updated: 18 augustus 2004