Terug naar Inhoudsopgave Nieuwsbrief
De jubileumdag van de werkgroep TV-geweld heeft er zeker toe bijgedragen dat het onderwerp "geweld op televisie (en andere schermen)" weer extra aandacht heeft gekregen. Het betekent helaas niet dat de beeldschermen geen of minder geweld vertonen.
Met een zo breed scala van me ningen variërend van "spannend, slim, ongevaarlijke ontspanning" tot "slecht, leidt tot navolging, zet aan tot agressief gedrag" kan men in een democratische samenleving niet verwachten dat er op korte termijn ingrijpende veranderingen plaatsvinden. Daarbij wordt de vrijheid van meningsuiting tot een heilig principe ver klaard of als dekmantel gebruikt. Het spreekwoord "de aanhouder wint" zal voorlopig nog wel boven ons bed moeten blijven hangen.
Waarom tv-geweld bij velen populair is werd op de jubileumdag duidelijk op een rijtje gezet. Het voldoet aan diverse behoeften: plezierig, machtig gevoel, status verhogend, snel en simpel problemen oplossend, universele taal (vooral in een multiculturele samenleving), identificatie met de held doet beroep op snelle reflexen, het ervaren van aan gename prikkels in risicovolle situaties (vooral door mannen), bevestiging dat geweld loont. Bovendien heeft de staat het monopolie op geweld, voor de bevolking rust er een taboe op en is het daarmee tot onderwerp van fantasie geworden. Als een machteloze burger de staat - politie - te slim af is geeft dat veel genoegen. Het beeldscherm geweld als uitlaatklep van de burger. De medaille heeft ook een keerzijde: Aan media-geweld zitten risico‘s, er zijn mensen die er door beïnvloed worden, vooral in frustrerende situaties, het biedt een gemakkelijke oplossing voor problemen, terwijl gevolgen en slachtoffers geen punt van overweging vormen. Het lijkt gewoon een probleem met geweld op te lossen, er is sprake van gewenning.
In het middagprogramma werden een aantal bijdragen geleverd aan een ontmoedigingsbeleid: media-opvoeding op scholen, een veel bewustere, kritische tv-programmering, ruimte voor goede jeugdtelevisie. Een duidelijke classificatie van films en spelletjes met geweld. De huidige filmkeuring is onafhankelijk, overheid en zendgemachtigden hebben er geen zeggenschap over. De nieuwe keuring geschiedt door de branche zelf. Het NICAM (Nederlands Instituut voor Classificatie voor Audiovisuele Media) stelt daarvoor criteria op en dient ze te bewa ken. Het NICAM wordt tevens het instituut waar men met klachten terecht kan.
Terwijl in de samenleving opwinding ontstaat als iemand uit pure
agressie wordt doodgeschopt,
gestoken of -geschoten lijkt het
beeldschermgebeuren een andere wereld. Daar gelden kijkcijfers,
reclame-inkomsten. De spanning
die mensen aan het scherm gekluisterd houdt, is van groot
belang. Schadelijk, minder schadelijk of onschadelijk is een
andere categorie. Het zinloze
geweld op straat wordt in alle
toonaarden veroordeeld, voor
het beeldscherm daarentegen
weegt men af in hoeverre
gewelddadige beelden in diverse
gradaties voor welke leeftijd
toelaatbaar zijn. Als men probeert het geweld op straat terug
te dringen door positieve maat
regelen als scholing, clubs, begeleiding zou de tv daarin een
bijdrage kunnen leveren. Niet
een negatieve beoordeling, maar
een beoordeling op ontwikkeling
van sociaal gevoel, van medegevoel, van fantasie, respect en
tolerantie.
De lat mag dus wel wat hoger
gelegd worden!
Dini Harms
Terug naar Inhoudsopgave Nieuwsbrief
Last Updated 23 april 1999 by Chris Geerse